მე ვარ ჩაისტი და არა ჩაიმანი 🙂 უზომოდ მიყვარს ეს სასმელი, უზომოდ! დღეში რამდენ ჭიქას მივირთმევ ვერ დავთვლი. ჩემი განსაკუთრებული სიყვარულია earl grey tea .- მისი განსაკუთრებული გემო და არომატი გამომდინარეობს შავი ჩაის და ბერგამოტის ქერქის სინთეზით. ადრე ძირითადად სუპერმარკეტში ვყიდულობდი Twiningsის ამ სახეობას, მაგრამ ბოლო 1.5 წელია უკარგესი მაღაზია აღმოვაჩინე ფალიაშვილის ქუჩაზე, უკიდეგანო ასორტიმენტით და მომღიმარი კონსულტანტი გოგონათი. ორსულობისას განსაკუთრებით მიყვარდა იქ მისვლა და სხვადასხვა ჩაის დაგემოვნება. ახლა ძირითადად ჩემი დეიდაშვილი მამარაგებს.
ჩაის სიყვარულში მამას დავემგვანე, ყოველთვის მოქონდა სახლში ხარისხიანი ჩაი, მერე ვისხედით ერთად და ვარჩევდით როგორი გამოდგა. ახლაც დედასთან რომ მივდივარ სულ მე მაყენებინებს მამა ჩაის, ერთგვარი ტრადიცია ალბათ.
ჩაის დაყენების და სმის მთელი რიტუალი მაქვს, რომელიც როგორც წესი ჩემს ძვირფასს მეორე ნახევარს ბოლომდე არ ესმის და უკმაყოფილო მებუზღუნება ხოლმე რამდენი ხანი ვუნდები 1ჭიქა ჩაის სმას 🙂 დედასთან მაქვს ლამაზი შუშის ჭიქა, რომელიც ანიმ მაჩუქა, იქედან განსაკუთრებიტ მსიამოვნებს, სპეციფიური მოყვანილობა აქვს და ალბათ განსაკუთრებით შევიგრძნობ გემოსაც და არომატსაც.
ახლაც ამ სიცხეში გვერდით მიდგას ცხელი ჩაი, ნეტარებიტ ვწრუპავ და თან ვპოსტავ. ნებისმიერ ჩაციებულ სასმელს მირჩევნია ამ წუთას.
ვთაგავ ასევე ჩაისტ ლილუს და დოლორესს 🙂
დიახ მე Tea addict ვარ 🙂
თურმე რა ხდება, მთელი 400წლიანი ისტორია ქონია ამ ტრადიციას. ყოველი წლის გაზაფხულზე, იაპონელ დედებს მიყავთ წლამდე ასაკის ბავშვები ტოკიოში სენსოჯის ტაძარში, სადაც ერთმანეთს აჯიბრებენ ტირილში 🙂 მათი ღრმა რწმენით ბავშვის ტირილი დააფრთხობს ავ სულებს და მომდევნო წლის მანძილზე ჯანმრთელები იქნებიან 🙂
კაკატოლანდია 