ბავშვობაში ყველა ჩვენთაგანს გვქონდა ოცნება, ზოგიერთ ჩვენგანს პრინცესობა უნდოდა, ზოგს მილიონერის შვილობა, ზოგი საერთოდ დიდობაზე ოცნებობდა, არ დამავიწყდება ჩემიყველაზე ვრედნული ოცნება, სკოლა დამწვარიყო ან მტკვარს წაეღო :დ 
საერთო ყველა ოცნებას ერთი ქონდა ბედნიერები გვინდოდა ვყოფილიყავით. რა შეიცვალა ახლა 15-20 წლის შემდეგ? რაზე ვოცნებობ, რისკენ ვისწრაფვი?
საერთო ყველა ოცნებას ერთი ქონდა ბედნიერები გვინდოდა ვყოფილიყავით. რა შეიცვალა ახლა 15-20 წლის შემდეგ? რაზე ვოცნებობ, რისკენ ვისწრაფვი?ანანოს კეთილდღეობა – “კეთილდღეობა” რამდენ რამეს იტევს არა? მინდა ჯანმრთელი იყოს, მინდა ყველაფერი მივცე, ბედნიერი და უზრუნველი ბავშვობა ქონდეს, მინდა კარგი ადამიანი გაიზარდოს ❤
ახლობლების ჯანმრთელობა –
ჩემი ოჯახის წევრები, ყველა ჩემი ახლობელი ჯანმრთელები იყვნენ!. ისტერიულად მეშინია შეუქცევადი ავადმყოფობების, ვერაფრით რომ ვერ ეხმარები საყვარელ ადამიანს. ღმერთო ყველა ჯანმრთელი იყოს გთხოვ!
საკუთარი სახლი– ვაიმე ვაიმე როგორ მინდა ❤ ჩემს გემოზე მოწყობილი სამზარეულო, საძინებელი, ლივინგ რუმი…. მექნებოდა ოთახის ყვავილები, მეყოლებოდა სიამის ფისო, გავზრდიდი კიდევ 1ბავშვს და ვიქნებოდი ბედნიერი.
სწავლის გაგრძელება – ძალიან მინდა ლონდონის პრ–სკოლაში სწავლა :შ ნაკლებად სავარაუდოა ეს ყველაფერი ხარჯებს+ოჯახი, მეეჭვება ოდესმე გავწვდე, ის კი არა ნეტავ ჯიპას მაგისტრატურისათვის შევაგროვებდე როგორმე ფულს. ყოველშემთხვევაში ოცნებას ჯერ არავინ მოუკლავს :დ
კარიერული ზრდა – მინდა მინდა მინდა! ვორქაჰოლიკი ვარ და თუ ცოტა იღბალიც არ მატოვებს ბევრ რამეს მივაღწევ მჯერა! მინდა ბევრი და საინტერესო საქმე ვაკეთო და ამ ყველაფრის შედეგს ვხედავდე. უბრალოდ მინდა რეალიზებული ადამიანი ვიყო …..
სულ ესაა, ოცნებები რომლებიც რეალობისგა არც თუ ისე შორს არიან, მაგრამ შესასრულებლად საკმაოდ რთულია…..
ამ ბოლოს ჩემს თავს შევატყვე რომ მონატრებამანიამ შემიპყრო, ყველაფერი მენატრება. 3ღამეა ინტენსიურად ვმეცადინეობ ACCAს და აღმოვაჩინე რომ უზომოდ, უზომოდ მომნატრებია სწავლა. შეიძლება ვინმემ იფიქროს ეს რაღა მოსანატრებელიაო მაგრამ არის 🙂 წუხელ რომ დავწექი მელნის და ქაღალდის სუნი ამდიოდა თითებზე,ამ სუნმა გადამისროლა მოგონებებში. ყოველთვის დიდ მაგიდასთან ვიჯექი, ყველა რვეული,წიგნი თუ კონსპექტი საჭირო ადგილას მქონდა გადაშლილი, ფურცვლაში დრო არ დამეკარგა, იქვე რამოდენიმე კალამი ეგდო, ერთიც დამატებით თმებში მქონდა გარჭობილი. ყოველთვის მედგა უუუზარმაზარი ჭიქით ჩაი, ყავას იშვიათად ვწყალობდი, თუ ძალიან არ ჩამომეძინებოდა მანამდე არ ვეკარებოდი 🙂 ბავშვობაში მეგონა წიგნს ბალიშის ქვეშ თუ დავიდებდი თავისით შეფრინდებოდა რაც იქ ეწერა თავში, დიდობისას მეცადინეობაში ღამენატეხს რამდენჯერ მინატრია რომ მართალი ყოფილიყო 🙂
კაკატოლანდია 