როდის შევხვდით? როდის აღმოვაჩინე? ძალიან დიდი ხნის წინ.აქ საუბარი არაა ადამიანებზე, დღეს ჩემს საყვარელ მუსიკოსებზე მინდა მოვყვე. პირველად ალბათ 4წლის ვიქნებოდი მამას ფირსაკრავებში ქექვისას რომ გადავაწყდი,რატომ მომეწონა, ან რატომ მომინდა მაშინ მათთვის მომესმინა არვიცი, უბრალოდ მახსოვს ჩავრთე და დიდხანს, ძალიან დიდხანს ვუსმენდი. ეს იყო Deep Purple ალბომით The House of Blue Light. ახლაც სათუთად ვინახავ ამ ”დისკს”
შემდეგ იყო დიდხნიანი პაუზა, გარშემო თითქმის არავინ უსმენდა ფარფლებს,(არც არავის ეცალა მუსიკის მოსასმენად იმ პერიოდში) ამასობაში გავიზარდე და შევხვდი ჩემს უსაყვარლეს ზვიად მასწავლებელს რომელმაც ისევ თავიდან აღმომაჩენინა და შემაყვარა ეს ჯგუფი, ოღონდ ამჯერად უკვე სულ სხვაგვარად, სხვა კუთხით. მუსიკის მიღმაც შევიხედე და მაშინ მივხვდი ეს იყო გრძნობების, ადამიანის სულის გამოძახილის, თავისუფლების ნამდვილი ხმები.
მე ბედნიერი ვარ რომ ამ ყველაფერს გიო ჩემზე უფრო მძაფრად აღიქვამს და ჩემზე მეტად გრძნობს. ჩვენი ურთიერთობაც იან გილანის გარშემო დაიწყო და განვითარდა. ჩვენთვის მომღერალზე და მუსიკოსზე გაცილებით მეტია. ოჯახური თილისმასავითაა 🙂 ერთი ოცნება უკვე ავიხდინეთ, ჩვენს ერთერთ love songsს ცოცხლად მოუსმინეთ, ახლა მომდევნო ოცნების ახდენას ველოდებით. როდის დაიდება ამ ვებ გვერდზე ნიუსი სათაურით ”გილანი საქართველოში”. მაშინ იქნებ და ნამდვილად შევხვედროდით ერთმანეთს….. 🙂
მე ვარ ჩაისტი და არა ჩაიმანი 🙂 უზომოდ მიყვარს ეს სასმელი, უზომოდ! დღეში რამდენ ჭიქას მივირთმევ ვერ დავთვლი. ჩემი განსაკუთრებული სიყვარულია earl grey tea .- მისი განსაკუთრებული გემო და არომატი გამომდინარეობს შავი ჩაის და ბერგამოტის ქერქის სინთეზით. ადრე ძირითადად სუპერმარკეტში ვყიდულობდი Twiningsის ამ სახეობას, მაგრამ ბოლო 1.5 წელია უკარგესი მაღაზია აღმოვაჩინე ფალიაშვილის ქუჩაზე, უკიდეგანო ასორტიმენტით და მომღიმარი კონსულტანტი გოგონათი. ორსულობისას განსაკუთრებით მიყვარდა იქ მისვლა და სხვადასხვა ჩაის დაგემოვნება. ახლა ძირითადად ჩემი დეიდაშვილი მამარაგებს.
დღეისთვის სულ სხვა პოსტი მქონდა გეგმაში, ეკა ხოფერიას “აუდიტორიის” ჩემებურ გარჩევას ვაპირებდი მაგრამ გუშინ ისეთი რამ მოხდა სულ ამერია ბლოგის კი არა კვირის გეგმებიც კი 🙂 წუხელ 01:00 წუთზე კარზე რამოდენიმეჯერ დარეკეს, ყველა იწვა, ჩემი და გიორგის გარდა, გიო მივიდა, კარი გააღო და ალბათ 1წუთი ხმა არ ამოუღია, ბოლოს ერთად აჭყლოპინდნენ ორივე: შენ აქ რას აკეთებ, არ მელოდებოდით? და ა.შ ხმა ვერ მეცნო გავიხედა და ვაიჰ! მარო ჩამოსულა! გავგიჟდი როგორ მოახერხა ასე ჩუმად წამოსვლა, ადამიანი სიურპრიზია. იშვიათად რომ ადამიანი 19წლის ასაკში ასეთი დამოუკიდებელი იყოს, ამდენ რამეს ახერხებდეს სულ მარტო.
გუშინ გიომ გადწყვიტა წინა დღის შეცდომა გამოესწორებინა და საღამო ერთად გაგვეტარებინა. როგორც ჯერ კიდევ 1კვირის წინ ვიყავით შეთანხმებულები წავედით რობინ ჰუდზე, ძალიან მაინტერესებდა რიდლი სკოტის და რასელ ქროუს კიდევ ერთი ტანდემი, რამდენად სხვა მხრივ დაგვანახებდა რეჟისორი ამ ისტორიულ გმირს. სხვა ეკრანიზებული “რობინ ჰუდებისგან” განსხვავებული ფილმია. საფრანგეთში ნორმანების წინააღმდეგ მებრძოლი რიჩარდ ლომგულის გარდაცვალების შემდეგ რობინ ლონსტრაიტი გადაწყვეტს რომ დაბრუნდეს ინგლისში. უკან გზაზე მომავალი ის აწყდება მომაკვდავ რობერტ ლოქსლის, რომელსაც სამშობლოში მეფე რიჩარდის სამეფო მუზარადი მოქონდა, მაგრამ მოღალატე გოდფრიმ ხაფანგი დაუგო და მთელს ამალასთან ერთად ამოხოცა. რობინი მომაკვდავ რაინდს პირდება რომ მის ხმალს აუცილებლად ჩაუტანს მოხუც უოლტერ ლოქსლის ნოთინგემში. ფილმშჳ ქალწული მერიონი (კეით ბლანშეტი) ლოქსლის ქვრივ მერიონადაა ქცეული 🙂 ნოთინგემში მისულ რობინს სერ უოლტერი რიგი მიზეზების გამო საკუთარ შვილად მიიღებს. ამასობაში მოღალატე გოდფრი მეფე იოანეს (King John) მრჩეველი ხდება და საფრანგეთიდან ჩუმად გადმოსულ ჯართან ერთად იწყებს ინგლისის აწიოკებას. შემდეგ ბევრი საინტერესო რამ ხდება, რომელიც უნდა ნახოთ. რამოდენიმე სცენამ სერიოიზული შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე, უსერიოზულესი ოპერატორული ნამუშევარი იყო, განსაკუთრებით ფრანგების მოგზაურობა ზღვაზე, მეც იქ მეგონა თავი 🙂 . ბოლოს ფილმი იქ მთავრდება სადაც სხვა “რობინ ჰუდები” იწყება 🙂 რობინ ლონგსტრაიტს მეფე იონე კანონგარეშედ გამოაცხადებს და ის მერიონთან, რამოდენიმე მეგობართან და ტყის ბავშვებთან ერთად იწყებს შერვუდის ტყეში ბედნიერად ცხოვრებას 🙂
კაკატოლანდია 