მომენატრა, ცრემლებამდე, ყელში ბურთი გაჩხერამდე მომენატრა ჩემი ხელებ დანაოჭებული ბებო 😦 წელს მეორე აღდგომა იყო ბებიას გარეშე… ბებიას გარეშე ყველანაირი გაგებით, შარშან “არ შეიძლებოდა” საფლავზე გასვლა, წელს პატარა იყო ავად და იძულების წესით დავრჩი თბილისში. წლების წინ როგორ სხვანაირად იყო ყველაფერი, ერთად ველოდებოდით აღდგომას, პარასკევს კვერცხებს ვღებავდით, რომელსაც კვირამდე არ გვაჭმევდა ბებო :დ :დ :დ კვირას კი ყველა სოფელში იყრიდა თავს და “დიადი მსვლელობისათვის” ვემზადებოდით. ბევრს ვერ ვწერ, არ შემიძლია, უბრალოდ მენატრები ბებო… ძალიან მენატრები, შენი დაუსრულებელი “ახალგაზრდა გოგოს არ ეკადრება” რჩევებით, შენი პალეოლითის ხანის ტრადიციულობით. მენატრება შენი გალეული დანაოჭებული ხელები, ყურზე ვარდისფერთვლიანი საყურეები. უშენოდ ძალიან ცარიელია სახლი. ძალიან მენატრები……
გილოცავ აღდგომას
ქრისტე აღსდგა!
კაკატოლანდია 